Kim's Kijk op: Me-time zonder schuldgevoel.

"Eindelijk vakantie, dus tijd voor het gezin en voor elkaar. Maar ik heb het ook nodig om zelf even uit te rusten,
me-time te hebben. Hoe maak ik tijdens de vakantie ook tijd voor mezelf, zonder dat ik mij schuldig voel tegenover mijn gezin?" -Suus

Kim's kijk:

Allereerst; súper leuke en accurate vraag, want voor vele van ons herkenbaar denk ik! Ik vind dit namelijk zelf soms ook best lastig sinds ik moeder ben geworden. Dat mumguilt een ding was had ik me eerder écht niet zo gerealiseerd. Maar ja, het is 'een dingetje'. & ik ben het dus nog zelf ook aan het uitzoeken, maar dit is hoe ik ernaar kijk:

You can't pour from an empty cup. & je kinderen zijn wél afhankelijk van jou.

Om goed voor anderen te kunnen zorgen moet je ook goed voor jezelf zorgen. - Deze heb je vást eerder gehoord. En is ook waar denk ik. Het ding is alleen; als je kinderen hebt zijn zij óók afhankelijk van jou en dien je daar wel je verantwoordelijkheid voor te nemen. Het is dus belangrijk -denk ik- om vooral te kijken naar hoe je je eigen behoeftes en je me-time kunt integreren IN je gezinsleven. In plaats van dat je steeds het gevoel hebt dat je eruit moet stappen om weer op te laden. 

Interessant is om te kijken naar wat zit er onder die behoefte aan tijd voor jezelf? Heb je het gevoel dat de behoeftes van je gezinsleden altijd voorop staan en er geen ruimte is voor wat jij nodig hebt? - Misschien heb je je jezelf (onbewust) ondergeschikt gemaakt aan je rol als ouder/partner.  Voel je je niet gezien of gehoord? Niet serieus genomen? De uitnodiging is dan om jezélf serieus te nemen. Kun je jezelf weer gaan geven wat je nodig hebt?

Vind je het bijvoorbeeld moeilijk om om hulp te vragen of de touwtjes te laten vieren omdat je gewend bent altijd maar 'de sterkste' te moeten zijn? Voelt het als falen als je toe zou geven dat je het even niet ál die ballen tegelijk in de lucht kunt houden? - Het nodigt je uit naar meer zachtheid. Wat kun je doen om wat meer los te laten en te ontspannen? 

Houd je je het liefst bezig met anderen? Zorg je er graag voor dat het iedereen goed gaat en vergeet je daardoor jezelf wel eens? - Denk dan aan het eerste voorbeeld; je kunt niets geven als je niets (meer) te geven hebt. Waar komt het vandaan dat je liever of makkelijker voor iemand anders zorgt dan voor jezelf? Waarschijnlijk is het een uitnodiging, als je hier tegen aanloopt, om jezelf óók de moeite waard te vinden en net zoveel (zelf)liefde te geven als je aan de mensen om je heen geeft.

Zelfkennis & bewustzijn.

Ik denk dat het goed is om jezelf niet helemaal op te geven en te verliezen in het ouderschap. En dat daarbij dus ruimte en aandacht (meer nog dan tijd denk ik) nodig is om aan jezelf en jouw behoeftes te schenken. Hiervoor is het op de 1e plaats fijn als je überhaupt wéét wat jij nodig hebt om op te laden en waar je van tot rust komt. Wat jij nodig hebt om je 'jezelf' te voelen. Waar gaat jouw vuurtje van branden? Maar ook; wat heb je nodig om te ontspannen? Hoe kun je jezelf dat geven?

& kijk hoe je die dingen waar jij van ont- en oplaad kunt combineren mét je gezinsleven. Heb je behoefte aan ruimte? Neem je kinderen (& je partner) mee naar het strand om uit te waaien. Vind je wandelen fijn om uit je hoofd te komen? Neem na het wegbrengen van de kinderen een omweggetje naar huis. Neem je journal mee naar de speeltuin, zodat jij even kunt schrijven terwijl je kinderen buiten spelen. Schud de dag van je af door met z'n allen een dansje door de woonkamer te doen. 
Luister die inspirerende podcast terwijl je de was aan het doen bent. Als je het zo gaat bekijken is er vaak meer mogelijk dat je van te voren denkt...

Je hoeft het niet alleen te doen.

Oooh en deze vind ik zelf óók heel lastig... Maar op het moment dat je uitreikt naar de mensen om je heen, die dicht bij je staan, zul je merken dat die meestal maar wát graag willen helpen. En ook pas kúnnen helpen op het moment dat jij dat toelaat. Dus vraag de buurvrouw of ze je kinderen een keer mee wil nemen naar huis als jij krap zit. Vraag Opa's, Oma's, Tante's, Oom's, vrienden en vriendinnen of ze een keer  willen oppassen. (win-win-win uiteindelijk hé; kind een leuke dag, oppas een leuke dag om te bonden en jij/jullie even tijd voor jezelf en elkaar.)

En neem die vriend(in) in vertrouwen; deel met elkaar waar je tegen aanloopt en hoe jullie daar mee om gaan. Klaag even samen een end heen. (H)erkenning zorgt vaak al voor zoveel meer ruimte en opluchting. We zijn niet alleen. En ook helemaal niet bedoeld óm het allemaal alleen te doen. Vroegâh leefde we in een stam, een community. "It takes a village to raise a child."  En wij doen het allemaal maar in ons upje van achter onze eigen voordeur. Zonde.

Dusss resumé: onderzoek waar je behoeftes liggen en kijk hoe je daar in je dagelijkse (gezins)leven op in kunt spelen. Realiseer je dat je kinderen afhankelijk van je zijn en dat je die verantwoordelijkheid ook te dragen hebt als ouder. En geef ze automatisch het goede voorbeeld door ze te leren dat het belangrijk is om jezelf serieus te nemen en dingen te doen waar je blij van wordt. Levert vast ook mooie gesprekjes op over wat ZIJ nodig hebben om te ontladen en waar ze blij van worden.
Maar vergeet vooral jezelf niet. Goed voor jezelf zorgen is niet egoïstisch, het valt of staat met de manier waarop. 

Stof tot nadenken? 
Ik hoop het. Want de moeilijke, confronterende, ongemakkelijke vragen brengen je uiteindelijk vaak de mooiste inzichten. Dus dúrf jezelf die vragen te stellen!

Deel je ervaringen of jouw eigen tips voor me-time in de reacties!
& heb je een vraag voor de volgende Kim's Kijk? Vul 'm hieronder in.

Tot de volgende!

Liefs,

Kim.

Vond je dit een leuk/inspirerend/interessant  bericht?
Laat het mij én anderen weten, deel het!